Tag Archives: метрычныя кнігі

Генеалагічныя крыніцы па раёнах: Чачэрскі раён (ХІХ – першая трэць ХХ ст.)

Генеалогія, , , ,

Чачэрскі раён — яшчэ адна рана Чарнобыльскай аварыі на тэрыторыі Беларусі. На 2009 г. яго насельніцтва налічвала 15 790 чал., з іх большая палова пражывала ў горадзе Чачэрск. Чачэрскі раён утвораны 8 снежня 1926 года падчас другога ўзбуйнення БССР у складзе Гомельскай акругі. 30 снежня 1927 года ў раёне зацверджаны 21 сельсавет, у тым ліку два нацыянальных польскіх (Нова-Малыніцкі і Рудня-Нісімкавіцкі) і адзін нацыянальны рускі (Наўхавіцкі). Асобныя тэрыторыі сучаснага Чачэрскага раёна на той момант таксама ўваходзілі ў склад Свяцілавіцкага і Рагачоўскага раёнаў. На працягу існавання раён зведаў значную колькасць адміністрацыйных зменаў і перажыў перыяд небыцця 1962–1965 гг.

Фрагмент “Атласа народанасельніцтва” А.Ф. Рыцціха за 1864 г.
Continue reading Генеалагічныя крыніцы па раёнах: Чачэрскі раён (ХІХ – першая трэць ХХ ст.) →

Генеалагічныя крыніцы па раёнах: Полацкі раён (XIX – першая трэць ХХ ст.)

Генеалогія, , , ,

Полацкі раён – самы вялікі па плошчы раён Беларусі. На 01.01.2017 г. яго насельніцтва налічвала 109 16 чал., з іх больш за 80 тысяч чалавек пражывала ў раённым цэнтры – горадзе Полацк. Паслярэвалюцыйная гісторыя раёна пачынаецца ў 1924 годзе, калі на яго тэрыторыі былі створаны асобна Полацкі, Дрэтунскі і Ветрынскі раёны. У 1925 годзе Дрэтунскі раён быў перайменаваны ў Краснапольскі, а ў 1927 яго сельсаветы размеркаваны паміж Полацкім і Расонскім раёнамі. Ветрынскі з кароткім перапынкам праіснаваў да 1960 года, калі яго тэрыторыі былі размеркаваны паміж Полацкім і Ушацкім раёнамі.

Тэрыторыя раёна, дзякуючы гораду Полацк, з’яўляецца калыскай беларускай дзяржаўнасці – месцам знаходжання летапіснага Полацкага княства. Балотна-лясістыя паўночныя рэгіёны менш абжытыя, чым паўднёвыя, і з прычыны рэльефу больш пацярпелі падчас нямецкіх антыпартызанскіх карных аперацый, уплываючы тым самым на дэмаграфічную карціну.

Фрагмент “Атласа народанасельніцтва” А. Рыцціха за 1864 г.
Continue reading Генеалагічныя крыніцы па раёнах: Полацкі раён (XIX – першая трэць ХХ ст.) →

Генеалагічныя крыніцы па раёнах: Верхнядзвінскі раён (канец XVIII – першая трэць ХХ ст.)

Генеалогія, , , ,

Верхнядзвінскі раён – адзін з самых вялікіх па плошчы раёнаў Беларусі (6-е месца па рэспубліцы). На 01.01.2016 г. яго насельніцтва налічвала 21 876 чал., з іх 7 335 чалавек пражывала ў раённым цэнтры – горадзе Верхнядзвінск (да 25.12.1962 – Дрыса). Паслярэвалюцыйная гісторыя раёна пачынаецца ў 1924 годзе, калі на яго тэрыторыі былі створаны асобна Асвейскі, Валынецкі і Дрысенскі раёны. У 1929 годзе Валынецкі раён быў скасаваны і яго сельсаветы былі далучаны да Дрысенскага раёна. У 1959 годзе скасаваны і далучаны сваімі тэрыторыямі да Дрысенскага Асвейскі раён.

Фрагмент “Атласа народанасельніцтва” А. Рыцціха за 1864 г.
Continue reading Генеалагічныя крыніцы па раёнах: Верхнядзвінскі раён (канец XVIII – першая трэць ХХ ст.) →

Генеалагічныя крыніцы па раёнах: Краснапольскі раён (ХІХ — першая трэць ХХ ст.)

Генеалогія, , , ,

Краснапольскі раён — адзін з самых малазаселеных на тэрыторыі Беларусі. На 01.01.2017 г. яго насельніцтва налічвала 9 520 чал., з іх 5 749 чалавек пражывала ў самім гарадскім пасёлку Краснаполле. Краснапольскі раён утвораны 17 ліпеня 1924 года ў складзе Калінінскай акругі БССР і на той год там пражывала 52 247 чал. Зніжэнне дэмаграфічных паказчыкаў пачалося пасля Вялікай Айчыннай Вайны 1941-1944 гг., а асабліва хуткімі тэмпамі адбывлася пасля Чарнобыльскай аварыі ў 1986 годзе. Краснапольскі раён — рэкардсмен па колькасці адселеных з яго тэрыторыі вёсак (59). Пералік па спасылцы: https://ethno.by/charnobyl

У 1802-1917 гг. тэрыторыя раёна ўваходзіла ў склад Чэрыкаўскага павета Магілёўскай губерні Расійскай імперыі і фарміравала яго паўднёвую частку. На сярэдзіну ХІХ ст. праваслаўнае насельніцтва раёна было прыхаджанамі васьмі праваслаўных прыходаў, якія ўваходзілі ў склад Самацеевіцкага благачыння. Да іх ліку належылі прыходы Краснапольскай Успенскай, Нова-Ельнянскай Мікалаеўскай, Горскай Пакроўскай, Палужскай Мікалаеўскай, Мхініцкай Траецкай, Кляпінскай Пакроўскай, Папарацкай Раства-Багародзіцкай, Собальскай Іаанаўскай і Гарэзнянскай Мітрафанаўскай цэркваў.

Фрагмент “Атласа народанасельніцтва” А. Рыцціха за 1864 г.
Continue reading Генеалагічныя крыніцы па раёнах: Краснапольскі раён (ХІХ — першая трэць ХХ ст.) →

ОПЫТ ИЗУЧЕНИЯ ГЕНЕАЛОГИИ НА ПОСТСОВЕТСКОМ ПРОСТРАНСТВЕ. БЕСЕДА С НИКОЛАЕМ КУРПАНОМ ИЗ САНКТ-ПЕТЕРБУРГА

Інтэрв'ю, , ,

Не секрет, что широкий интерес к своей генеалогии, чаще всего, не является материально мотивированным. В истоках заинтересованности персоналиями и жизнью предков всегда есть какая-то тайна. Каковы были Ваши истоки интереса к генеалогии?

Родившись в Ленинграде в 1987 году и прожив там до сегодняшних дней, я с детства замечал, что моя фамилия – Курпан – вызывает трудности у окружающих. В 1999 году, когда у меня впервые появилась телефонная база города, я смог оценить и редкость фамилии. Ну а с приходом социальных сетей – ее редкость раскрылась и в мировом контексте.

В возрасте 20 лет я стал задавать старшим вопросы про фамилию, и меня переадресовали к самому старшему Курпану из нашей семьи, моему двоюродному деду Юрию Ивановичу (автору ряда книг о лечебной физкультуре).

В гостях у Юрия Ивановича Курпана, двоюродного деда, 07.04.2013
Continue reading ОПЫТ ИЗУЧЕНИЯ ГЕНЕАЛОГИИ НА ПОСТСОВЕТСКОМ ПРОСТРАНСТВЕ. БЕСЕДА С НИКОЛАЕМ КУРПАНОМ ИЗ САНКТ-ПЕТЕРБУРГА →

Семінар “Новыя дакументальныя набыткі і знаходкі па генеалогіі” як працяг супольнай асветніцка-генеалагічнай працы НГАБ і НББ

Навіны, , , , , , ,

У Нацыянальнай бібліятэцы Беларусі (НББ) 5 лістапада 2020 года адбыўся другі семінар па праблемах генеалогіі, арганізаваны супрацоўнікамі НББ супольна з калегамі з Нацыянальнага гістарычнага архіва Беларусі (НГАБ). На мерапрыемстве былі агучаны не толькі даклады супрацоўнікаў згаданых устаноў, але і паведамленне каардынатара валанцёрскага руху даследчыкаў генеалогіі Беларусі, які зарадзіўся ў гэтым годзе.

Інтэр’еры Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі
Continue reading Семінар “Новыя дакументальныя набыткі і знаходкі па генеалогіі” як працяг супольнай асветніцка-генеалагічнай працы НГАБ і НББ →

Прадстаўленасць метрычных кніг за 1866-1917 гг. (у Нацыянальным архіўным фондзе РБ)

Архівазнаўства, , ,

Апошнія дзесяцігоддзі знаходжання Беларусі ў складзе Расійскай імперыі ўяўляюць сабой перыяд асабліва актуальны пры правядзенні генеалагічных даследаванняў. Менавіта з яго часцей за ўсё і пачынаецца праца ў гістарычных архівах над уласным радаводам. Пра гэты перыяд, перыяд другой паловы ХІХ – пачатку ХХ ст., і будзе весціся гаворка ў дадзеным артыкуле.

Ілюстрацыя. Дакументы ў адным з памяшканняў Магілёўскага гістарычнага архіва, 1936
Continue reading Прадстаўленасць метрычных кніг за 1866-1917 гг. (у Нацыянальным архіўным фондзе РБ) →

Самыя папулярныя прозвішчы Беларусі: Маліноўскі

Антрапаніміка, , , ,

Па дадзеных кніг «Памяць», дзе прадстаўлены ў тым ліку звесткі па генеалогіі Беларусі за 1930-1940-я гады, прозвішча Маліноўскі на той час дакладна было прадстаўлена ў 74 раёнах са 118. Гэтая акалічнасць дазваляе лічыць яго адным з распаўсюджаных прозвішчаў у межах Беларусі.

Вокладка апублікаваных успамінаў М. Маліноўскага
Continue reading Самыя папулярныя прозвішчы Беларусі: Маліноўскі →

Самыя папулярныя прозвішчы ў Беларусі: Іваноў

Антрапаніміка, , , ,

Па афіцыйных сведчаннях, самым распаўсюджаным у Беларусі з’яўляецца прозвішча Іваноў. У маім жыцці гэта сапраўды знайшло сваё адасабленне. У школе я вучыўся разам з разумным Мішам Івановым, ва універсітэце маім аднакурснікам быў харызматычны Лёша Іваноў, маёй выкладчыцай там жа была абаяльная Вольга Іванова, маёй калегай па працы была і з’яўляецца інтэлігентная Людміла Сяргееўна Іванова.  І ўсе гэтыя людзі ніяк не звязаны паміж сабой крэўнымі ці сваяцкімі сувязямі.

Continue reading Самыя папулярныя прозвішчы ў Беларусі: Іваноў →

Складанне радаводу з дапамогай польскіх онлайн-крыніц: польская шляхта

Генеалогія, , , , , , ,

У мінулым артыкуле мы разгледзелі пошук польскіх каранёў онлайн на прыкладзе мяшчанскіх родаў Карвацкіх і Варкачэўскіх. Зараз жа паглядзім, якія дадатковыя крыніцы могуць быць карысныя для скаладання шляхецкага радаводу.

Мы разгледзім радавод толькі некаторых сем’яў, які прадставіць чытачам найбольш практычных прыкладаў.

Нагадаем, што пры пошуку продкаў польскага рэвалюцыянера Люцыяна Карвацкага, які ў 1919 годзе пасяліўся ў Беларусі, мы адшукалі, што ягонай бабуляй была Уладыслава Астроўская – дачка Віктара і Тэафілі Казэрскай, якая ў 1864 годзе ў Клодаве (сёння — Кольскі павет Велікапольскага ваяводства Польшчы) пабралася шлюбам з Апалінарыем Варкачэўскім. Якія ж звесткі можна знайсці пра яе?

Continue reading Складанне радаводу з дапамогай польскіх онлайн-крыніц: польская шляхта →