БЕРАСЦЕЙСКАЯ ВОБЛАСЦЬ:
Метрычная кніга ўніяцкай царквы ў в. Вострава, Лунінецкі раён. (Шлюбы, хрышчэнні). Польская мова., 1774 – 1798 гг. (шыфр – 11Рк746).
ВІЦЕБСКАЯ ВОБЛАСЦЬ:
Метрычная кніга каталіцкага парафіяльнага касцёла ў м. Пагост Мёрскі раён. (раней Дзісненскі павет, Віленскай губ.) Аб хрышчэнні. Польская мова. 1842–1848 гг. (шыфр – 30Н//289К(026))
Continue reading ГЕНЕАЛАГІЧНЫЯ КРЫНІЦЫ Ў ФОНДЗЕ НДА КНІГАЗНАЎСТВА НАЦЫЯНАЛЬНАЙ БІБЛІЯТЭКІ БЕЛАРУСІ (пералік ад А.М. Сцебуракі)Публікацыя складзена на падставе матэрыялаў Нацыянальнага гістарычнага архіва Беларусі, выкарыстаных у кантэксце падрыхтоўкі аўтара да канферэнцыі “Мінск і мінчане: 10 вякоў гісторыі”. Праналізаваны метрычныя кнігі аб шлюбе ў дачыненні да дзьвюх мінскіх цэркваў перыяду 1860-1865 гг.: Мінскага кафедральнага Свята-Духава Пятра-Паўлаўскага сабору і Мінскага гарадскога Кацярынінскага сабору. Усяго зафіксаваны 501 запіс аб шлюбе. Аналітыка пытання будзе прыведзена ў артыкуле да матэрыялаў канферэнцыі, а пералік прозвішчаў размяшчаецца тут.
Ніжэй прыводзіцца спіс нявест з пазнакамі ўзросту, статуса, месца пражывання, нумару асабістага шлюбу, веравызання. Але не пазначаюцца: дата шлюба, яго нумар, жаніх, храм як месца шлюбу, апускаюцца спасылкі на крыніцы. Уся гэтая інфармацыя ў аўтара.
Спіс гартаецца як зверху ўніз, так і злева направа.
Публікацыя складзена на падставе матэрыялаў Нацыянальнага гістарычнага архіва Беларусі, выкарыстаных у кантэксце падрыхтоўкі аўтара да канферэнцыі “Мінск і мінчане: 10 вякоў гісторыі”. Праналізаваны метрычныя кнігі аб шлюбе ў дачыненні да дзьвюх мінскіх цэркваў перыяду 1860-1865 гг.: Мінскага кафедральнага Свята-Духава Пятра-Паўлаўскага сабору і Мінскага гарадскога Кацярынінскага сабору. Усяго зафіксаваны 501 запіс аб шлюбе. Аналітыка пытання будзе прыведзена ў артыкуле да матэрыялаў канферэнцыі, а пералік прозвішчаў размяшчаецца тут.
Ніжэй прыводзіцца спіс жаніхоў з пазнакамі ўзросту, статуса, месца пражывання, нумару асабістага шлюбу, веравызання. Але не пазначаюцца: дата шлюба, яго нумар, нявеста, храм як месца шлюбу, апускаюцца спасылкі на крыніцы. Уся гэтая інфармацыя ў аўтара.
Спіс гартаецца як зверху ўніз, так і злева направа.
На старонках метрычных кніг Гарбачэўскай (Гарбачэўска-Абітоцкай) парафіі аб хросце згадваюцца прадстаўнікі 308 прозвішчаў, чые носьбіты хрысцілі сваіх дзяцей у адзначанай парафіі (спіс прадстаўлены ніжэй).
Continue reading Прозвішчы каталікоў Расоншчыны паводле метрычных кніг Гарбачэўска-Абітоцкай парафіі аб хросце за 1824-1864 гг.Традыцыйны разгляд метрычнай кнігі выключна як крыніцы для вырашэння дэмаграфічных і статыстычных задач не вычэрпвае ўсяго патэнцыялу гэтага віда дакументальных матэрыялаў. Для большага раскрыцця феномену існавання чалавека ў часе і прасторы праз метрыкі неабходны новыя падыходы, звязаныя з выкарыстаннем такіх гістарычных дысцыплін як рэгіянальная гісторыя, гістарычная антрапаніміка, генеалогія, крыніцазнаўства і г.д.
Лунінецкі раён размешчаны ў цэнтры Беларускага Палесся, на яго поўдні працякае рака Прыпяць. Адзін з чатырох раёнаў Брэсцкай вобласці, якія найбольш пацярпелі ад аварыі на Чарнобыльскай АЭС у 1986 г. У 1795–1921 гг. заходняя і цэнтральная частка раёна належыла да Пінскага павета Мінскай губерні Расійскай імперыі, паўночная і ўсходняя – да Мазырскага павета той жа губерні, у 1921–1939 гг. уся тэрыторыя ўваходзіла ў склад Лунінецкага павета Палескага ваяводства Польскай Рэспублікі.
Бешанковіцкі раён размешчаны на пераважна раўніннай тэрыторыі ў басейне ракі Заходняя Дзвіна, на поўдзень ад яе. Буйнейшымі прырэчнымі мястэчкамі на гандлёвым шляху паміж Віцебскам і Полацкам з’яўляліся Астроўна, Бешанковічы і Вула. На 2009 г. яго насельніцтва налічвала 18 516 чал., (у раённым цэнтры Бешанковічах на 01.01.2022 пражывала 6 909 чал.). Паслярэвалюцыйная гісторыя раёна пачынаецца ў 1924 годзе, калі на яго тэрыторыі былі створаны асобна Віцебскі, Бешанковіцкі, Сіроцінскі, Ульскі і Чашніцкі раёны. Апошняй значнай адміністрацыйнай зменай у адносінах да яго тэрыторыі стала перадача Каўлякоўскага сельсавета ў склад Шумілінскага раёна, якая адбылася 18 ліпеня 1985 г.
Баранавіцкі раён размешчаны на пераважна раўніннай тэрыторыі ў басейне ракі Нёман. Знаходжанне на старадаўнім шляху зносін выявілася значным фактарам для пракладання тут чыгункі ў 1870-я гг., што паспрыяла стварэнню буйнога гандлёва-транспартнага вузла. Зліццё ў канцы ХІХ ст. мястэчак Старыя Баранавічы (Развадова) і Новыя Баранавічы прывяло да ўзнікнення новага населенага пункта Баранавічы (горад з 1919 г.). У 1795–1921 гг. усходняя частка раёна належыла да Навагрудскага павета Мінскай губерні Расійскай імперыі, а заходняя – да Слонімскага павета Гродзенскай губерні, у 1921–1940 гг. уваходзіла ў склад Баранавіцкага, Слонімскага і Навагрудскага паветаў Навагрудскага ваяводства Польскай Рэспублікі.
Шаркаўшчынскі раён размешчаны ў межах Дзісненскай нізіны, на месцы дагістарычнага Дзісненска-Полацкага прыледавіковага вадаёма. Тэрыторыя раёна шырока задзейнічана ў сельскагаспадарчым выкарыстанні, за выключэннем асобных лясных і балотных масіваў на захадзе, усходзе і поўначы раёна.
Навагрудскі раён размешчаны на Навагрудскім узвышшы, літаральна ў самым сэрцы Панямоння. Менавіта тут, вакол вялікакняжацкай рэзідэнцыі ў Наваградку, у сярэдзіне ХІІІ ст. адбывалася паспяховае станаўленне Вялікага Княства Літоўскага. На працягу стагоддзяў Наваградак заставаўся адным з найбольш значных і буйных гарадоў Вялікага Княства Літоўскага і Рэчы Паспалітай (у 1506–1795 гг. з’яўляўся цэнтрам Новагародскага ваяводства). У 1795–1921 гг. Навагрудскі павет уваходзіў у склад Мінскай губерні Расійскай імперыі, у 1921–1940 гг. у склад Навагрудскага павета Навагрудскага ваяводства Польскай Рэспублікі.
