У Нацыянальнай бібліятэцы Беларусі (НББ) 5 лістапада 2020 года адбыўся другі семінар па праблемах генеалогіі, арганізаваны супрацоўнікамі НББ супольна з калегамі з Нацыянальнага гістарычнага архіва Беларусі (НГАБ). На мерапрыемстве былі агучаны не толькі даклады супрацоўнікаў згаданых устаноў, але і паведамленне каардынатара валанцёрскага руху даследчыкаў генеалогіі Беларусі, які зарадзіўся ў гэтым годзе.
Размовы пра актуальнасць стварэння беларускага генеалагічнага аб’яднання, якое б спрыяла развіццю, а таксама папулярызацыі генеалогіі і генеалагічных ведаў, узаемавыгодна супрацоўнічала з дзяржаўнымі архіўнымі ўстановамі, займалася шырокім колам карысных грамадству праектаў, даўно вядуцца ў айчыннай генеалагічнай суполцы.
У верасні 2020 г. працягне сваю дзейнасць мінская Школа практычнай генеалогии (ШПГ) пры прыходзе ў памяць свяціцеля Мікалая, епіскапа і асветніка Японіі, створаная ў мэтах генеалагічнай асветы. Асноўнае кола пытанняў, якім надаецца ўвага, зводзіцца да наступных тэм: практычны пошук інфармацыі аб продках, паглыбленне ў культурна-гістарычны кантэкст, выхаванне дзяцей на падмурку сямейна-родавых каштоўнасцяў.
Заняткі будуць уключаць у сябе не толькі навуковую тэорыю, але і асабісты вопыт у складанні і асэнсаванні свайго радавода, папулярызацыю гістарычнай дакументальнай спадчыны і набыткаў айчыннай гістарыяграфіі, знаёмства з вядомымі спецыялістамі ў дадзенай сферы. Запланавана правядзенне экскурсій і асветніцкіх сустрэч.
Слова «казак» упершыню згадваецца ў 1303 годзе ў значэнні «стража» ў слоўніку куманскай (старакыпчакскай) мовы. Дадзеная пісьмовая згадка дазваляе сведчыць, што тэрмін быў вядомы ўжо ў ХІІІ стагоддзі. Цюркская этымалогія тэрміну вызначае вольнага качэўніка, свабоднага чалавека і першасна магла выкарыстоўвацца ў дачыненні да валацугі, які адзін ці з крэўнымі аддзяліўся ад роду, абшчыны, племені ці дзяржавы, і вядзе незалежны лад жыцця. Паступова на ўскраінах дзяржаўных утварэнняў Усходняй Еўропы ў XV—XVI стагоддзях сфарміраваліся рознаплямённныя ваенізаваныя групы, якія карысталіся пэўнымі эканамічнымі свабодамі ўзамен на ваенную службу. Казакі ахоўвалі паўднёвыя і ўсходнія рубяжы. Іх вайсковыя адзінкі маглі фарміравацца стыхійна (Данское войска), але часцей ствараліся праз актыўнасць манархаў і іншых дзяржаўных дзеячоў (Запарожская Сеч).
Па дадзеных кніг гісторыка-дакументальнай хронікі серыі «Памяць» у сярэдзіне ХХ стагоддзя прозвішча Жук з утворанымі ад яго разнастайнымі прозвішчамі сустракалася паўсюдна. Не сустрэліся яны толькі ў зборах звестак па Астравецкім і Мазырскім раёнах.
Апошнія дзесяцігоддзі знаходжання Беларусі ў складзе Расійскай імперыі ўяўляюць сабой перыяд асабліва актуальны пры правядзенні генеалагічных даследаванняў. Менавіта з яго часцей за ўсё і пачынаецца праца ў гістарычных архівах над уласным радаводам. Пра гэты перыяд, перыяд другой паловы ХІХ – пачатку ХХ ст., і будзе весціся гаворка ў дадзеным артыкуле.
Згодна з кнігамі “Памяць” патранімічнае прозвішча Станкевіч у сярэдзіне ХХ стагоддзя сустракалася ў 85 раёнах Беларусі са 118. Асаблівай прадстаўленасцю адзначыліся цэнтральныя раёны краіны – рэгіёны найбольш частай фіксацыі прозвішчаў з фармантамі –овіч, евіч. Так, на першым месцы апынуўся Лагойскі раён (24 населеныя пункты, дзе зафіксавана прозвішча Станкевіч). Далей – Вілейскі, Валожынскі, Барысаўскі і Смаргонскі раёны (па 15 населеных пунктаў), Круглянскі (14), Магілёўскі (11), Ашмянскі (10), Верхнядзвінскі (10).
Камерцыйная генеалогія на сённяшні момант мала папулярная сярод беларусаў, але даволі перспектыўная ніша індывідуальнага прадпрымальніцтва ў нашай краіне. Партал прадстаўляе вашай увазе дыялог з адным з яе прадстаўнікоў – генеалогам Цімафеем Сугака.
— Цімафей, хто Вы па спецыяльнасці? Як распачаўся Ваш шлях у генеалогію?
— Гэта цікавае пытанне… Маю дзве вышэйшыя адукацыі (юрыдычны факультэт БДЭУ і гістарычны факультэт БДУ) і сярэдне-спецыяльную (бухгалтар). Па кожнай спецыяльнасці працаваў.
Continue reading “Самы лепшы водгук–гэта нарастаючая колькасць замоў і адсутнасць судовых скаргаў”. Гутарка з камерцыйным генеалогам Цімафеем Сугака.У межах нашай умоўнай карпарацыі генеалогаў, куды ўваходзяць навукоўцы і аматары, прафесіяналы і дылетанты, камерсанты і альтруісты, паступова фарміруецца запыт на стварэнне ў межах Рэспублікі Беларусь генеалагічнага таварыства, якое б займалася вырашэннем насутных праблем, звязаных з доступам і апрацоўкай архіўных крыніц, кансалідацыяй родзічаў і сваякоў, кнігавыдавецкімі і асветніцкімі праектамі ў сферы генеалогіі.
Па дадзеных кніг «Памяць», дзе прадстаўлены ў тым ліку звесткі па генеалогіі Беларусі за 1930-1940-я гады, прозвішча Маліноўскі на той час дакладна было прадстаўлена ў 74 раёнах са 118. Гэтая акалічнасць дазваляе лічыць яго адным з распаўсюджаных прозвішчаў у межах Беларусі.
